Vaslav

De dingen die een mens meemaakt gaan bij elkaar horen, als zwerfhonden die elkaar ergens onderweg tegenkomen en voor het gemak samen verder trekken.

Arthur Japin, Vaslav.

Franse vormen

Achter voorbij flitsende bomen verstrijken landschappen, meren, bloeiende en gestorven zonnebloemen, vissende mannetjes onder verschoten parasols, wijngaarden, fabrieksdorpen, tuinbaden, ploeterende oma’s en af en toe de reflectie van mezelf in het raam.

Door de voorbij flitsende bomen vormen zich vormen die mee galopperen. Beesten, figuren met snavels, lange galante benen tot lange wormen die zich steeds opnieuw vormen. In de dorpen springen kleine draken over de Franse daken. Sierlijke rondjes draaien ze totdat het stopt en de trein ook.

Ik staar in de treurige ogen van een man, zonder uitzicht, zonder naam. Wel een gestorven leven draagt hij op zijn oogleden en twee plastic tassen in zijn hand. Hij wacht op het perron, wachten op het passeren van de tijd.

De snurkmobiel

Ik pak mijn circus en de baby ook

mijn rolluiken half geopend

de dag is er

de door de zongebrande klapkar uit

nee, eerst de kleren van een koude nacht

dan sleep ik mijn bed uit de zon, zodat mijn buurman fluitend over mij struikelen kan.

Alles is oke.

Ik drink geen thee met honing, want dat is geen succes

wespen.

Wel doen we sierlijke trucjes op mijn bed

mijn tuin heb ik niet meegenomen, maar er is wel iets met een broek.

Zullen we hier blijven, zelfs al willen we soms naar huis?

Want hier blijft alles simpel en het ziet er zo mooi uit

zelfs al wórdt het ingewikkeld, dan kijken we ons er wel uit.

Judith Herzberg

Vandaag is er geen plaats voor nog meer tegenslagen in mijn plakkaatzwarte ravage

Krankzinnige ideeën die we vroeger hadden over later
beloven deden we en daarin geloven

Nooit en voor eeuwig en altijd elkanders hoofdpersoon.

-Judith Herzber

Hotdog lust ik niet langer

Het ruikt hier naar hotdog

jij kijkt uit het raam

Het ruikt hier naar hotdog

hoe lang blijft dit bestaan

de trein waggelt boven auto´s

onze liefde gaat eraan

Het ruikt hier naar hotdog

met ons is het gedaan.

Ochtendparade

Alle mooie meisjes zijn er

Zoals mooie meisjes zijn, doen ze.

Tussen verschoten kleuren en de bomen door.

Werkend langs de tenten met de houten vloeren, waarbinnen de uitgesproken teksten tussen de zeilen zijn blijven hangen, vullen ze de meisjes hun gedachten en fluiten ze het geluid van de Parade.

Houdbaarheid

Toen jij en ik

en het vocht van watermeloen op mijn rok

Toen waren wij

en de honden met jou naam

Toen met elkaar

tot iets met bloemen en veel taart

mijn haar rook naar paard

en jij was onvindbaar.