My name is Ferdinand!

Quotes from Pierrot Le Fou

Ferdinand: I'm glad I don't like spinach, because if I did then I would eat it, and I can't stand the stuff. 

------

Marianne: What are you doing? 

Ferdinand: [looking at the mirror] Looking at myself. 

Marianne: And what do you see? 

Ferdinand: The face of a man who's driving towards a cliff at 100 km/h. 

Marianne: [turns the mirror towards herself] I see a woman who is in love with the man who's driving towards a cliff at 100 km/h. 

Ferdinand: So let's kiss. 

-------

Marianne: Pierrot le Fou ! 
Ferdinand: My name is Ferdinard. I have told you often enough. Christ almighty ! You bore me to death ! 

--------

Ferdinand, Marianne: I can never have a real conversation with you. You never have ideas, only feelings. That's not true. There are ideas in feelings. 

-------

Ferdinand, Marianne: Why do you look so sad? Because you speak to me in words and I look at you with feelings.

-------

Ferdinand: I wonder what's keeping the cops. We should be in jail by now. 
Marianne: They're smart... They let people destroy themselves.

-------

Ferdinand: Leave a woman and she'll claim you're off your nut. 
Marianne: Oh, men are the same way. 
Ferdinand: That's true. 

-------

Ferdinand: It's a good thing I don't like spinach, because if I did I'd have to eat it, and I can't stand the stuff. It's the same with you, only backwards. 

Vaslav

De dingen die een mens meemaakt gaan bij elkaar horen, als zwerfhonden die elkaar ergens onderweg tegenkomen en voor het gemak samen verder trekken.

Arthur Japin, Vaslav.

Franse vormen

Achter voorbij flitsende bomen verstrijken landschappen, meren, bloeiende en gestorven zonnebloemen, vissende mannetjes onder verschoten parasols, wijngaarden, fabrieksdorpen, tuinbaden, ploeterende oma’s en af en toe de reflectie van mezelf in het raam.

Door de voorbij flitsende bomen vormen zich vormen die mee galopperen. Beesten, figuren met snavels, lange galante benen tot lange wormen die zich steeds opnieuw vormen. In de dorpen springen kleine draken over de Franse daken. Sierlijke rondjes draaien ze totdat het stopt en de trein ook.

Ik staar in de treurige ogen van een man, zonder uitzicht, zonder naam. Wel een gestorven leven draagt hij op zijn oogleden en twee plastic tassen in zijn hand. Hij wacht op het perron, wachten op het passeren van de tijd.

De snurkmobiel

Ik pak mijn circus en de baby ook

mijn rolluiken half geopend

de dag is er

de door de zongebrande klapkar uit

nee, eerst de kleren van een koude nacht

dan sleep ik mijn bed uit de zon, zodat mijn buurman fluitend over mij struikelen kan.

Alles is oke.

Ik drink geen thee met honing, want dat is geen succes

wespen.

Wel doen we sierlijke trucjes op mijn bed

mijn tuin heb ik niet meegenomen, maar er is wel iets met een broek.

Zullen we hier blijven, zelfs al willen we soms naar huis?

Want hier blijft alles simpel en het ziet er zo mooi uit

zelfs al wórdt het ingewikkeld, dan kijken we ons er wel uit.

Judith Herzberg

Vandaag is er geen plaats voor nog meer tegenslagen in mijn plakkaatzwarte ravage

Krankzinnige ideeën die we vroeger hadden over later
beloven deden we en daarin geloven

Nooit en voor eeuwig en altijd elkanders hoofdpersoon.

-Judith Herzber

Hotdog lust ik niet langer

Het ruikt hier naar hotdog

jij kijkt uit het raam

Het ruikt hier naar hotdog

hoe lang blijft dit bestaan

de trein waggelt boven auto´s

onze liefde gaat eraan

Het ruikt hier naar hotdog

met ons is het gedaan.

Ochtendparade

Alle mooie meisjes zijn er

Zoals mooie meisjes zijn, doen ze.

Tussen verschoten kleuren en de bomen door.

Werkend langs de tenten met de houten vloeren, waarbinnen de uitgesproken teksten tussen de zeilen zijn blijven hangen, vullen ze de meisjes hun gedachten en fluiten ze het geluid van de Parade.